توضیحات

دسته: مطالب روزانه سایت

نمایش از 04 شهریور 1394

نوشته شده توسط رسول رحیمی

بازدید: 702

 ربیع حاجب می‌گوید: روزی طبیبی هندی در مجلس منصور كتاب طب می‌خواند، در حالی كه امام صادق(ع) در آنجا حضور داشت. چون از قرائت مسائل طب فراغت یافت، به امام ششم(ع) گفت: دوست داری از دانش خود به تو بیاموزم؟ حضرت فرمود: «نه، زیرا آنچه من می‌دانم از دانش تو بهتر است.» طبیب پرسید: تو از طب چه می‌دانی؟ حضرت فرمود: «من حرارت را با سردی و سردی را با گرمی، رطوبت را با خشكی و خشكی را با رطوبت درمان می‌كنم و مسئلة تندرستی را به خدا وا می‌گذارم و برای تندرستی دستور پیامبر(ص) را به كار می‌برم كه فرمود: «شكم، خانة درد است و پرهیز، درمان هر دردی است و تن را به آنچه خوی گرفته، باید عادت داد.» طبیب گفت: طبّ جز این چیزی نیست. امام گفت: «می‌پنداری كه من این دستورها را از كتاب‌های بهداشتی یاد گرفته‌ام؟ طبیب گفت: آری، امام فرمود: من اینها را از خدا فرا گرفته‌ام. تو بگو من از جهت بهداشت داناترم یا تو؟ طبیب گفت: البتّه من. امام(ع) فرمود: اگر این چنین است من از تو پرسش‌هایی می‌پرسم، تو پاسخ بده. طبیب گفت: بپرس. امام صادق(ع) پرسش‌های زیر را از طبیب هندی پرسیدند: چرا جمجمة سر چند قطعه است؟ چرا موی سر بالای آن است؟ چرا پیشانی مو ندارد؟ چرا در پیشانی، خطوط و چین وجود دارد؟ چرا ابرو بالای چشم است؟ چرا دو چشم، مانند بادام است؟ چرا بینی میان چشم‌هاست؟ چرا سوراخ بینی در زیر آن است؟ چرا لب و سبیل بالای دهان است؟ چرا مردان ریش دارند؟ چرا دندان پیشین، تیزتر و دندان آسیاب، پهن و دندان بادام شكن، بلند است؟ چرا كف دست‌ها مو ندارد؟ چرا ناخن و مو جان ندارند؟ چرا قلب مانند صنوبر است؟ چرا شُش دو تکّه است و در جای خود حركت می‌كند؟ چرا کبد (جگر) خمیده است؟ چرا دو زانو به طرف پشت خم و تا می‌گردند؟ چرا گام‌های پا میان تهی است؟ طبیب هندی در پاسخ به تمامی پرسش‌های بالا گفت: نمی‌دانم. امام فرمود: من علّت اینها را می‌دانم. طبیب گفت: بیان كن. امام فرمود: ـ جمجمه به دلیل اینکه میان تهی است، از چند قطعه، آفریده شده است و اگر قطعه قطعه نبود، ویران می‌شد، بنابراین چون چند قطعه است، دیرتر می‌شكند. ـ مو در قسمت بالای سر است، چون از ریشة آن روغن به مغز می‌رسد و از سر موها كه سوراخ است، بخارها بیرون می‌رود و سرما و گرمایی كه به مغز وارد می‌شود، دفع می‌شود. ـ پیشانی مو ندارد، برای آنكه روشنایی به چشم برسد. ـ خطّ و چین پیشانی نیز عرقی را كه از سر می‌ریزد، ن