مهندس رسول رحیمی
نام کاربری
رمز ورود
مرا بخاطر داشته باش
ایجاد حساب کاربری
درحال حاضر 26 میهمان و هیچ یک از اعضاء آنلاین می باشد.
علی نجفی
بشنـو این نی چون شکــایت میکـــنـداز جـداییــهـــا حکـــــایت مـــیکــــنـدکــــز نیستـــان تـــا مـــــرا ببریــــدهانـددر نفیــــــرم مــــــرد و زن نالیـــــدهانـدسینه خواهم شرحـــه شرحـــه از فراقتـــا بگـــویــم شـــرح درد اشتیـــــاقهـــر کسی کو دور ماند از اصل خویشبـــاز جویـــد روزگــــــار وصـــل خـــویشمــن بــــه هــــر جمعیتی نالان شـــدمجفــت بــدحالان و خوش‌حالان شـــدمهــر کســی از ظن خــود شــد یـار مناز درون مـن نجســت اســـرار مــنســـر مــن از نالـــه‌ی مـــن دور نیستلیـک چشم و گوش را آن نور نیست...مولوی
ای یوسف خوش نام مـا خوش می‌روی بر بام مــــاای درشکـــسته جــام مـا ای بــردریـــــده دام ماای نــور مـا ای سور مـا ای دولت منصــور مـاجوشی بنه در شور ما تا می‌شود انگور ماای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ماآتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ماای یــار مـــا عیــار مـــا دام دل خمـــار مـــاپا وامکــش از کار ما بستان گــــرو دستار مــادر گل بمانده پای دل جان می‌دهم چه جای دلوز آتـــــش ســودای دل ای وای دل ای وای مـــــامولوی
مــن غلام قمــرم ، غيـــر قمـــر هيــــچ مگو پيش مـــن جــز سخن شمع و شكــر هيچ مگو سخن رنج مگو ،جز سخن گنج مگو ور از اين بي خبري رنج مبر ، هيچ مگو دوش ديوانه شدم ، عشق مرا ديد و بگفت آمـــدم ، نعـــره مــزن ، جامه مـــدر ،هيچ مگو گفتــم :اي عشق مــن از چيز دگــر مي ترســم گــفت : آن چيـــز دگـــر نيست دگـر ، هيچ مگو من به گــوش تـــو سخنهاي نهان خواهم گفت ســر بجنبـــان كـــه بلـــي ، جــــز كه به سر هيچ مگو قمـــري ، جـــــان صفتـــي در ره دل پيــــــدا شـــد در ره دل چـــه لطيف اســت سفـــر هيـــچ مگــو گفتم : اي دل چه مه است ايــن ؟ دل اشارت مي كرد كـــه نـــه اندازه توســت ايـــن بگـــذر هيچ مگو گفتم : اين روي فرشته ست عجب يا بشر است؟گفت : اين غيـــر فرشته ست و بشــر هيچ مگو گفتم :اين چيست ؟ بگو زير و زبر خواهم شد گــفت : مي باش چنيــن زيرو زبر هيچ مگو اي نشسته در اين خانه پر نقش و خيالخيز از اين خانه برو،رخت ببر،هيچ مگوگفتم:اي دل پدري كن،نه كه اين وصف خداست؟گفت : اين هست ولـــي جان پدر هيچ مگومولوی
ای قـوم بــه حج رفتـه کجایید کجاییدمعشــوق همیــن جـاست بیایید بیاییدمعشــوق تــو همسـایه و دیــوار به دیواردر بادیه ســـرگشته شمـــا در چــه هواییدگــر صـــورت بی‌صـــورت معشـــوق ببینیــدهــم خـــواجه و هــم خانه و هم کعبه شماییدده بـــــار از آن راه بـــدان خـــانه بـــرفتیــــدیــک بـــار از ایـــن خانــه بــر این بام برآییدآن خانــــه لطیفست نشان‌هـــاش بگفتیــداز خــواجــــه آن خــــانـــــه نشانـــی بنماییـــدیک دستـــه گــل کــو اگـــر آن بـــــاغ بدیدیتیک گـــوهر جــــان کـــو اگـــر از بحر خداییدبا ایــــن همـه آن رنج شما گنج شما بادافسوس که بر گنج شما پرده شماییدمولوی
حیلت رها کن عاشقــا دیوانه شو دیوانه شوو انـدر دل آتش درآ پــــروانـه شــو پروانــــــه شوهــم خــویش را بیگـــانه کن هم خانه را ویرانه کنو آنگه بیا با عاشقان هم خانـه شـو هم خانه شــورو سینــه را چـون سینه ها هفت آب شو از کینه هاو آنگـــه شراب عشــق را پیمانـــه شــــو پیمانــه شـوباید کـــه جملــه جــان شــوی تا لایق جانان شویگـــر ســوی مستــان میــروی مستانه شـــو مستانه شو...مولوی
هلـــه نومیـــد نباشی کـــه تـــو را یـــار بــراندگـــرت امروز بـــراند نــه کـــه فـــردات بخوانددر اگر بر تو ببندد مرو و صبر کـــن آن جاز پس صبر تـــو را او به ســـر صـــدر نشاندو اگــر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرهــاره پنهان بنماید که کس آن راه نداند...مولوی
ای دوست قبولم کن وجانم بستانمستــم کـــن وز هر دو جهانم بستانبـا هـــر چـــه دلم قـــرار گیـــرد بــی تـــوآتش بــه مـــن انـــدر زن و آنـــم بستـان...مولوی
یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرایار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرانوح تویی روح تــویی فاتح و مفتوح تـوییسینـــه مشــروح تــویی بـــر در اســرار مرانـــور تـــویی سـور تــویی دولت منصور تـوییمـــرغ کـــه طــور تــویی خســته بــه منقار مراقطـــره تویی بحــر تویی لطـف تــویی قهــر توییقنــد تـــویی زهـــر تــویی بیــــش میـــازار مراحجره خورشید تویی خانه ناهید توییروضــه اومیــد تویـــی راه ده ای یــار مراروز تــویی روزه تـــویی حـاصل دریوزه تـوییآب تــویی کــوزه تــویی آب ده این بـــار مـــرادانـــه تویــی دام تــویی بــاده تویی جام تـوییپختـــه تویی خـــام تــویی خـــام بمگـــذار مرااین تن اگـــر کـــم تــندی راه دلــم کــم زندیراه شــدی تــا نبــدی ایـــن همـــه گـــفتار مرامولوی
عـــــالم همـــه دریــا شـــود دریـــا ز هیبت لا شـــودآدم نماند و آدمی گــــر خــــویش بـــا آدم زنددودی بـــرآید از فلك نــی خلق مـــاند نــی ملـــكزان دود ناگــــه آتشی بر گــــنبد اعظم زندبشكافد آن دم آسمان نی كون ماند نی مكانشوری درافتد در جهــان وین سـور بر ماتم زندگـــه آب را آتش بــرد گــه آب آتش را خــوردگــه مــوج دریای عــدم بـــر اشــهب و ادهـــم زندخورشیـد افتــد در كـــمی از نـــور جان آدمی كـــم پـرس از نامحـــرمان آنجا كـــه محرم كـم زند...مولوی
من اگر دست زنانم نه من از دست زنانمنـــه از اینم نــه از آنم مــن از آن شهر کـلانمنـــه پـــی زمــــر و قمــارم نه پی خمر و عقارمنـــه خمیـــرم نــــه خمـــارم نــه چنینم نه چنانممـــن اگـــر مست و خرابم نه چو تو مست شرابمنه ز خاکم نه ز آبم نه از این اهــــل زمــــانمخـــرد پـــوره آدم چـــه خبـــر دارد از ایــن دمکــــه مــن از جمــله عالــم به دو صد پرده نهانممشنـو این سخن از من و نه زین خاطر روشنکه از این ظاهر و باطن نه پذیرم نه ستانم...مولوی
بـــی همگــــان بســـــر شـــــود بی تـو بســـــر نمـــی شــــود داغ تـــــو دارد ایــــن دلـــــم جــــای دگـــــــر نمــــی شـــوددیـــده عقــــل مســـت تــــو چـرخــــه چـــرخ پســـت تــــوگــــوش طـــرب بــــه دســت تــــو بــی تـــو بســـر نمی شودجـــان ز تــــو جــوش مـــی کند دل ز تـــو نـوش می کندعقـــل خـــــروش مــــی کنــد بـــی تــــــو بســـر نمـی شــودخمـــــر مـــن و خمـــــار مـــن بــــاغ مـــن و بهـــار مــــنخـــواب مـــن و خمــــار مــــن بــی تـو بســر ن می شودجـــاه و جلال مــن تـــویی ملکت و مــــال مـــن تـوییآب زلال مــــن تــــویی بــــی تــــو بســــر نمی شـودگـــــاه ســــوی وفــــا روی گــــاه ســوی جفــــا رویآن منــی کـــجا روی بـــی تــــو بســـــر نمی شـــوددل بنهنـــد بــــر کنـــی تـــوبـــــه کــننـــــد بشــکنــیایــن همــه خــود تـــو میکنی بــی تو بســر نمی شــودبی تـــو اگـــر بســـر شدی زیــر جهــان زبر شدیباغ ارم سقــر شــدی بــی تــو بســر نمــی شـودگــــر تـــو ســری قــدم شـوم ور تــو کفی علم شومور بــــروی عــــدم شــــوم بی تـو بسـر نمی شودخــواب مــــرا ببستــــه ای نقـــش مــرا بشسته ایوز همـــه ام گسسته ای بــی تــــو بسر نمی شودگـــر تـــو نباشی یار من گشت خراب کــار مــنمــونس و غمگـــسار مـــن بی تو بسر نمی شودبی تو نه زندگی خوشم بی تو نه مردگی خوشمســر ز غـم تو چون کشم بی تو بسر نمی شودهر چه بگویم ای صنم نیست جـدا ز نیــک و بـدهم تو بگو ز لطف خود بی تو بسر نمی شودمولوی
Joomla Template Designed by IceTheme