دانستنیهایی از ماه (2)

توضیحات

دسته: مطالب جالب و خواندنی

نمایش از 16 خرداد 1394

نوشته شده توسط رسول رحیمی

بازدید: 768

دانستنیهایی از ماه

دانستنیهایی از ماه
- آیا می دانید که .... ماه به دور زمین می چرخد.
- آیا می دانید که .... ماه 27 روز و 7 ساعت و 43 دقیقه و 11.6 ثانیه طول می کشد تا به دور زمین بچرخد و به نقطه ی اول خود برسد.
- آیا می دانید که .... ماه تنها ماهواره ی طبیعی زمین است.
- آیا می دانید که .... فاصله ی متوسط ماه تا زمین 384403 کیلومتر است.

- آیا می دانید که .... بلندترین کوه موجود در ماه 4700 متر است، و حال آن که ارتفاع اورست 8848 متر است.

- آیا می دانید که .... اولین شخصی که پا به ماه گذاشت نیل آرمسترانگ نام داشت.
- آیا می دانید که .... سمتی از ماه که ما می توانیم از زمین آن را ببینیم طرف نزدیک و سمت دیگر طرف دور نام دارد.
- آیا می دانید که .... ماه در روز بسیار گرم و در شب بسیار سرد است. دمای متوسط سطح ماه در روز 107 درجه ی سلسیوس و در شب 153- درجه ی سلسیوس است.
- آیا می دانید که .... جذر و مد اساساً به علت نیروی گرانش کره ی ماه است.
- آیا می دانید که .... ماه گرفتگی یا خسوف زمانی اتفاق می افتد که زمین بین ماه و خورشید قرار گیرد.

چگونگی تهیه اسکلت حیوانات مهره دار (2)

توضیحات

دسته: مطالب جالب و خواندنی

نمایش از 16 خرداد 1394

نوشته شده توسط رسول رحیمی

بازدید: 783

چگونگی تهیه اسکلت حیوانات مهره دار

چگونگی تهیه اسکلت حیوانات مهره دار
در این مطلب روش تهیه اسكلت حیوانات مهره دار، جهت مطالعه علمی و همچنین نگهداری در موزه شرح داده می شود. تهیه چنین اسكلتی با تهیه اسكلت هایی كه جنبه نمایشی دارند كاملا متفاوت است. در تهیه این نوع اسكلت ها باید دقت نمود كه هیچ نوع صدمه ای اعم از شكستگی ، بریدگی یا ایجاد سوراخ یا فقدان قسمتی از اعضا نظیر دندان و غیره در هنگام جوشاندن استخوان ها پیش نیاید. اگر مایل به تهیه اسكلتی هستید كه از لحاظ علمی حائز اهمیت باشد باید موارد زیر را مراعات نمائید:

یك دفترچه یادداشت جهت ثبت اطلاعات بدست آمده تهیه نموده و هر نمونه را شماره گذاری نمائید. برای این كار از عدد یك شروع كنید مواظب باشید هرگز شماره ها مخلوط یا تكرار نگردند. هر اسكلت را جداگانه تهیه خشك و نگهداری كنید.

● طرز تهیه:
بعد از اندازه گیری و بررسی علمی ، پوست حیوان را با دقت جدا نموده و چنانچه مایل به مطالعه و نگهداری پوست نیز می باشید همان شماره را بر روی پوست نصب كنید. گوشت را از استخوان جدا كنید لیكن مواظب باشید زردپی های اطراف مفاصل قطع نگردند. جهت سهولت دقت شود كه سر و پا ها از قسمت های دیگر بدن جدا شوند ، اما مواظب باشید كه هیچ كدام از استخوان ها نشكنند. بایستی توجه كرد كه گاهی اوقات استخوان های كوچكی در داخل گوشت و قاعده زبان موجود است و همچنین استخوان های شانه و ترقوه بوسیله گوشت پوشیده شده اند كه باید با دقت جدا شوند.

از طریق سوراخ مهره اطلس ، مغز را از جمجمه خارج نموده و جهت جدا كردن مغز از جمجمه های كوچكتر میتوان از یك سرنگ زیر جلدی استفاده كرد ، بدین ترتیب كه سرنگ را از آب پر كرده و بعد سوزن سرنگ را بدقت به داخل انتهای مغز فرو كنید ، سپس به آرامی آب سرنگ را بداخل جمجمه در زیر مغز خالی نمائید بدین ترتیب مغز از جمجمه جدا می شود. همچنین برای خارج نمودن مغز از جمجمه های بزرگ می توان از یك قطعه چوب نازك و مسطح استفاده نمود. دقت شود كه این كار باعث گستگی و تخریب ساختمان داخلی جمجمه نگردد.

سپس اسكلت را داخل یك ظرف آب قرار داده و به مدت ۲۴ ساعت نگاه دارید تا خون داخل آن خارج گردد. در هوای سرد می بایست استخوان را به مدت بیشتری در آب نگه داشته و با افزودن كمی آمونیاك به داخل آب عمل را تسریع نمود. بعد از خارج شدن خون اسكلت را در آب خالص گذاشته و حرارت دهید و حرارت آب را تا زیر نقطه جوش بالا ببرید ( البته زمان لازم برای حرارت دادن اسكلت ها نسبت به اندازه آنها می تواند از ۲ تا ۶۰ دقیقه متغیر باشد. ) سپس شعله زیر ظرف را خاموش نموده و كمی آمونیاك اضافه كنید و پس از چند دقیقه اسكلت را خارج نموده و گوشتهای چسبیده به استخوان را جدا كنید. ( برای محافظت از دستهای خود از دستگش های لاستیكی استفاده نمائید. )

استخوان ها را تمیز نموده و با دقت آنها را روی یك صفحه تمیز قرار داده تا خشك شوند ، از آنها مراقبت نموده تا مفقود نگردند و از دسترس بچه ها و حیوانات دور نگاه دارید. بعد از اینكه استخوان ها خشك شدند با مركب شماره گذاری كنید. همان شماره نمونه را برای تمام استخوان های اسكلت تكرار كنید.

● تهیه و بكار بردن Dermestid beetles ( حشرات گوشتخوار )
روش دیگری كه اغلب موزه های بزرگ تاریخ طبیعی بكار می برند اینست كه بجای پختن و جوشاندن كه اغلب باعث ضایع شدن استخوان جمجمه می گردد از حشرات گوشتخوار استفاده می گردد.
پوست حیوان را با دقت جدا كنید ، سعی می شود كه استخوان های كوچك موجود در دم و پا حفظ گردند. اعضای داخلی را خارج كنید. به آرامی جمجمه را از بدن جدا كرده و مغز را با سرنگ محتوی آب بشوئید سپس جمجه را شماره گذاری نموده و مواظب استخوان های ظریف و شكننده جمجمه باشید.
همچنین گوشت های زائد پشت و پاهای حیوان را جدا نموده وشماره گذاری نمائید. با دقت اسكلت را طوری پیچیده كه دم و پاها در كنار هم قرار گیرد. بعد اسكلت و جمجمه را در سایه و مكان خنكی قرا ر داده تا خشك شود. وچناچنچه لازم باشد می توان آن را در محلی دور از دسترس كودكان و حیوانات و مورچه ها آویزان نمود. بعد از یك یا دو روز كه اسكلت خشك شد آن را در یك ظرف فلزی در بسته كه دارای تهویه باشد قرار دهید.

در این موقع از حشرات گوشتخواری به نام سوسك قالی carpet beetles كه به طور طبیعی در لاشه حیوانات یافت می شوند استفاده می گردند. این حشرات به رنگ های سفید و سیاه و قهوه ای دیده شده اند و طول آنها به یك سانتی متر می رسد. ظرف محتوای اسكلت و حشره را در تاریكی و دور از نور خورشید قرار دهید . یك گروه سالم از این حشره می تواند به سرعت یك اسكلت كوچك را تمیز كند.

بعد از آنكه حشرات كار خود را انجام دادند ، استخوان ها را خارج نموده و اسكلت را در ظرف محتوی آمونیاك قرار دهید سپس به آرامی گوشت ها و مواد زائد روی استخوانها را جدا نموده و پس از خشك شدن استخوان بطور انفرادی آنها را شماره گذاری كنید.

● طرز تهیه مخصوص ، جهت اسكلت پرندگان
استخوان های پرندگان بسیار ظریف و شكننده هستند. شما باید با به كار بردن روشهای مختلف از انهدام اسكلت جلوگیری نمائید. قبل از شروع با دقت پرها را بكنید ، قسمت های داخلی بدن را بیرون آورده و گوشت بدن پرنده را از استخوان جدا نمائید ، مواظب باشد استخوان های كوچك نزدیك به انتهای بالها گم نشود.

▪ روش شماره یك :
با دقت بال ها پاها و جمجمه را جدا سازید ، گردن ، پشت و استخوان های لگن را به حال خود بگذارید. سپس تمام قسمت های اسكلت پرنده را در درون محلول آب كه در آن آمونیاك اضافه شده به مدت چند ساعت قرار داده تا خون خارج شده و پوشش های روی استخوان نرمتر گردند. سپس اسكلت را در یك ظرف آب قرار داده و حرارت را تا زیر نقطه جوش برسانید و مدتی بعد حرارت را قطع نموده و بگذارید تا آب سرد شود.

سیمی را از داخل سوراخ مهره های پشت عبور داده تا تمام مهره ها در همان محل طبیعی خود قرار گرفته و جابجا نشوند ، سپس با اسكالپل ، پنس و قیچی كوچك به آرامی استخوان ها را تمیز كنید.

در هنگام كار مواظب باشید كه محلول آمونیاك گرم با پوست یا چشم شما تماس پیدا نكند.

▪ روش شماره دو:
با دقت بال ها ، پاها و جمجمه را جدا سازید ، گردن ، پشت ، سینه و استخوان های لگن را به حال خود بگذارید. سپس تمام قسمت های اسكلت پرنده را درون محلول آب كه درآن آمونیاك اضافه شده به مدت چند ساعت قرار داده و حرارت را تا زیر نقطه جوش رسانیده و اسكلت را در یك ظرف آمونیاك خالص قرار داده تا باف های اضافی تبدیل به ماده ژلاتینی گردند. سپس سیمی را از داخل سوراخ مهره های پشت عبور داده تا تمام مهره ها در همان محل طبیعی خود قرار گرفته و جابجا نشوند.

در این موقع می توان بافت های باقیمانده را به آسانی با دست جدا كرد ، توجه داشته باشید كه برای این عمل حتما باید دستكش مخصوص پلاستیكی بدست كرده باشید. بهتر است در هنگام تمیز كردن استخوان آنها را در زیر شیر آب جاری گرفته تا آب به طور آرام از روی آن عبور كند.

▪ روش شماره سه :
قسمت های مختلف اسكلت را طبق روشهای ۱ و ۲ جدا نسازید. بلكه بوسیله یك سیم فلزی از قسمت ستون پشتی البته سرتاسر آن عبور داده تا كلید قسمت ها را در جای خود نگهدارد. سپس لاشه پرنده را بمدت۳ الی ۵ دقیقه درآب ، با مقدار كمی دترژانت از قبیل پودر تاید بجوشانید و لاشه را در یك ظرف آب بمدت ۴ تا ۷ روز نگهداشته بطوریكه سرپوش ظرف بطور آزاد روی آن قرار گیرد.

در پایان این مدت محتوی ظرف را در یك آبكش خالی نمائید تا استخوان های كوچك محفوظ گردند. گوشت های ژله مانند روی استخوان را بشوئید. سپس استخوان را دوباره برای مدت ۳ تا ۵ دقیقه بجوشانید البته در یك ظرف آب كه در آن مقدار كمی پودر صابون ریخته شده باشد ، با این عمل كلیه گوشت ها و بافت های باقیمانده روی استخوان جدا شده و بوی بد استخوان نیز از بین میرود.

هر روشی را كه شما بكار میبرید مستلزم این است كه اسكلت تمیز شده را بكناری گذارده تا خشك شود و سپس استخوان ها را همان طوریكه قبلا گفته شد بطور انفرادی شماره گذاری نمائید.

● طرز تهیه مخصوص جهت اسكلت مار
استخوان های مار معمولا كوچك و نازك و ظریف هستند ، بعلاوه استخوان های جمجمه مار به یکدیگر چسبیده شده اند اما پوست روی جمجمه جدا لیكن بسیار نزدیك به استخوان قرار گرفته است. هنگامیكه مبادرت به كندن پوست مار مینمائید این موضوع بسیار مهم به نظر می رسد. برای كندن پوست مار احتیاج به یك قیچی نوك تیز دارید.

سرتاسر شكم از انتهای دم تا زیر چانه را ببرید ، مواظب استخوان های كوچك و نازك دم و همچنین دنده ها و استخوان های نازك پشت باشید. پوست را از گوشت بوسیله انگشتان خود جدا سازید و این عمل را از دم مار شروع نموده و به آهستگی تا قسمت سر ادامه دهید ، در هنگامیكه پوست سر مار را جدا مینمائید خیلی مواظب باشید كه پس از جدا كردن پوست ، تمام اعضای داخلی حیوان را خارج كنید. سپس ماهیچه طویل پشت مار را بیرون آورید و به آرامی سر را از گردن جدا سازید ولی فك ها را از جمجمه جدا نكنید.

جمجمه و اسكلت را در یك ظرف شیشه ای كه سر آن محكم باشد بگذارید و آن را در یك ظرف لعابی كه آمونیاك غلیظ به آن اضافه شده است قرار دهید ، و بگذارید اسكلت برای چندین روز خیس بخورد ، بعد از آنكه كاملا خیس خورد ، یك سیم ضخیم فلزی از میان ستون پشتی حیوان عبور داده تا تمام قسمت های انفرادی بهم مربوط شوند ، سپس می توان بوسیله اسكالپل ، پنس و قیچی گوشت های نرم شده را جدا نمود.

شما ممكن است مجبور باشد ساعت ها جهت پاك كردن یك اسكلت مار وقت صرف نمائید. اگر چنانچه در بین عمل مجبور به ترك كار شدید اسكلت را درون ظرف آمونیاك بازگردانید. جمجمه و اسكلت تمیز شده را در مكانی محفوظ گذارده تا خشك شود. و مطمئن شوید كسی دست به استخوان ها نزند. و پس از جمجمه ، فك ها و استخوان ها كاملا خشك شدند ، جمجه ، فك ها و استخوان های بزرگ را شماره گذاری كنید.

● انبار ذخیره اسكلت های تمیز شده
استخوان های تمیز شده ای را كه آماده برای مطالعات علمی می باشند می توانید در جعبه های معمولی شیرینی قرار دهید. و چون استخوان ها جدا از هم هستند شما می توانید اكثر اسكلت ها را در جعبه فوق با اندازه های مختلف قرار دهید . و با دقت و ظرافت شماره و علائم نمونه ها و اطلاعات جمع آوری شده را بر روی درب جعبه یاداشت نمائید. مواظب باشید كه هرگز استخوان های نمونه های مختلف را با هم مخلوط نسازید. و مطمئن شوید كه شماره های روی استخوان ها با اطلاعات دفترچه یادداشتتان و نوشته های روی درب جعبه مطابقت دارند. جعبه اسكلت ذخیره شده را در یك محل سرد و مطمئن از قرار دهید.

چرا ماهی بوی تند و زننده ای دارد؟ (2)

توضیحات

دسته: مطالب جالب و خواندنی

نمایش از 16 خرداد 1394

نوشته شده توسط رسول رحیمی

بازدید: 689

چرا ماهی بوی تند و زننده ای دارد؟

چرا ماهی بوی تند و زننده ای دارد؟
تاکنون با خودتان فکر کرده اید چرا ماهی بوی تند و زننده ای دارد ، علت اینکه برخی افراد ماهی نمیخورند همین بوی بد آن است!
شما فکر می‌کنید یکی از تهوع‌آورترین بوهای دنیا چیست؟ اگر بگویید بوی ماهی گندیده، من با شما موافق‌ام، ولی هیچ می‌دانستید ماهی زنده نه تنها بوی بدی ندارد بلکه کاملا برعکس، بوی خوبی می‌دهد؟

ماهي سالم بوي دريا و يد می‌دهد و گوشت آن بوي ملايم و دلپذيري دارد. ‌اما در يک لحظه اين موضوع می‌تواند تغيير کند. ماهي مرده می‌تواند بوي تندي از خود متصاعد کند که نه‌تنها روي دست ماهیگیر، آشپز و تخته گوشت آشپزخانه باقي می‌ماند بلکه می‌تواند تا کيلومترها در آب دريا پراکنده شود.
اين بوي بد از ترکيبات نیتروژن‌داری به نام متيل‌امين به‌وجود می‌آید. ممکن است اين ترکيبات و در نتيجه بوي بد در اثر تجزیه خود به خود پروتئین‌های گوشت ماهي (پس از مرگ) به وجود آيد. پس از مرگ ماهی و به دليل توقف فعاليت‌های جاندار، سلول‌هاي حيوان دچار تغييرات و اضمحلال دروني می‌شوند و به ويژه نوعي ترکيب به نام اکسيد تري متيل‌امين بر اثر تغییر غلظت یون‌های درون سلول دچار تغيير شده و تبديل به تري‌متيل‌امين می‌شود.اين ترکيب در هوا متصاعد شده و بوی بد ماهی از اینجا شروع می‌شود.‌

اما مهم ترين و اصلي ترين دليل پیدایش بوی بد ماهی، فعاليت باکتري‌هاست.
اين باکتري‌ها روي پوست ماهي، درون آب شش‌ها و دستگاه گوارش آن وجود دارد. در زمان زنده‌بودن و تا چند لحظه پس از صيد و کشته‌شدن ماهی، دستگاه ايمني بدن ماهی مانع نفوذ باکتری‌ها به گوشت اين حيوان می‌شود،‌ اما پس از مرگ، برخي باکتري‌ها از محل زندگی خود (مثلا از دستگاه گوارش) به قسمت‌های دیگر بدن حمله می‌کنند و باعث فساد و گنديدگي ماهي می‌شوند.

فعاليت باکتري‌ها باعث به‌وجود‌ آمدن ترکيباتی مانند متيل‌امين وآمونياک و ديگر مواد بدبو از جمله ترکيبات گوگردي (بوي تخم مرغ گنديده)، آلدئيدها (بوی ترشيدگي) و اسيدهاي چرب فرار می‌شود. بوي ترشيدگي در اثر اکسید شدن چربي ماهي به وجود می‌آيد.
سرعت فساد و گنديدگي گوشت ماهي به نوع و گونه ماهي بستگي دارد. مثلا ماهي‌هايي که پوست نازک و سست دارند، سريع‌تر از آنهايي که فلس‌هاي ضخيم دارند، می‌گندند. شرايطي که ماهي‌ها در آن کنسرو می‌شوند هم می‌تواند بر بروز اين بوي بد تاثير بگذارد.

آیا می توان جانوران منقرض شده را زنده کرد؟ (2)

توضیحات

دسته: مطالب جالب و خواندنی

نمایش از 16 خرداد 1394

نوشته شده توسط رسول رحیمی

بازدید: 766

آیا می توان جانوران منقرض شده را زنده کرد؟

آیا می توان جانوران منقرض شده را زنده کرد؟
پاسخ این پرسش را می توان اینگونه داد، هم بله هم خیر!!! دانشمندان فقط می توانند جانورانی را احیا کنند که کمتر از ۳۰ هزار سال از انقراض آنها گذشته است. احیای جانورانی که بیش از ۳۰ هزار سال قبل منقرض شده اند، تقریبا غیر ممکن است چرا که DNA آنها به شدت آسیب دیده است.

در این بازه زمانی چندین گونه مشهور دیده می شود. در فهرست مورد نظر دانشمندان ، حیوانات عصر یخبندان ،ماموت ها، ببر دندان خنجری و جانوران دیگری از قبیل دودو و بز کوهی وحشی، ببر ایرانی ، شیر ایرانی، فیل مرغ، آک ، ببر تاسمانی، گورخر پلانیس، گاو دریایی و دیگر جانورانی دیده می شوند که برای اهداف پزشکی می توان استفاده کرد. 

از سال ۲۰۰۳ دانشمندان در تکنولوژی کلونینگ به سرعت پیشرفت کردند. کلونینگ روشی است که در آن سلول ها به صورت مصنوعی بارور می شوند و می توان DNA و ژن مربوطه را مورد دستکاری قرار داد. در این روش می توان گونه های منقرض شده را دوباره احیا کرد و به حیات بازگرداند.

دریافته ایم که آمیزش میان دو گونه شبیه و نزدیک به یکدیگر امکان پذیر است، اما اگر هر دو گونه مورد نظر برای احیا منقرض شده باشد، رسیدن به هدف بسیار مشکل تر می شود. ولی دانشمندان توالی کامل DNA یک گونه جانوری را داشته باشند، در حقیقت آنها همه آن چیزی را که برای احیای یک حیوان نیاز است، در اختیار دارند. در واقع در اینجا هدف به دست آوردن رشته باز نشده DNA است. اگر چه تصور می شد که DNA یک مولکول پایدار است، اما این مولکول هم نیمه عمر زندگی محدودی دارد.

DNA دایناسورهای دوران مزوزوئیک که عمر جوان ترین آنها به ۶۵ میلیون سال قبل بر می گردد، بسیار بعید به نظر می رسد که مفید باشد. اما جانوران عصر یخبندان مثل ببر دندان خنجری و ماموت ها که ۱۲ هزار سال قبل زندگی می کردند، این بخت را خواهند داشت که احیا شوند و دوباره به حیات بازگردند. با کشف خون ماموت، رویای دانشمندان در شبیه سازی یک ماموت به واقعیت نزدیک تر شده است، دانشمندان هسته سلول سالم را شبیه سازی می کنند اگر دانشمندان هم هسته سالم و یخ زده را داشته باشند و هم یک مادر جایگزین خویشاوند، می توانند گونه های منقرض شده ای چون ماموت را به روش کلونینگ احیا کنند.

حال می خواهیم مراحل احیای مجدد یک ماموت را بررسی کنیم:
۱) دانشمندان هسته سالمی را پیدا می کنند: در جسم یک ماموت ۱۰ هزار ساله یخ زده، دانشمندان به یک سلول با هسته سالم نیاز دارند. چالشی که دانشمندان در رابطه با ماموت با آن مواجهند این است که هنوز نتوانسته اند هسته سلولی را پیدا کنند.

۲) هسته به داخل سلول تخم فیل تزریق می شود: دانشمندان هسته یک سلول تخم فیل را خارج می کنند. هسته به درون سلول خالی تزریق می شود. سلول های تخم بسیار نادرند زیرا فیل ها هر چهار سال یک بار تخمک گذاری دارند.

۳) رشد جنین: پس از لقاح سلول تخم، رشد جنین شروع می شود. این تکنیک روی پستانداران دیگر به جز فیل ها آزمایش شده است.
۴) جنین در بدن فیل ماده کاشته می شود: جنین در رحم فیل ماده کاشته می شود و پس از قرار گرفتن در رحم به وسیله غشایی احاطه می شود. امکان پاره شدن این غشاء قبل از پایان یافتن دوره بارداری وجود ندارد.

۵) فیل بچه ماموت را در شکم خود حمل می کند: براساس برنامه، جنین به صورت طبیعی تکوین می یابد و بعد از ۲۲ ماه بچه ماموت که از نظر ژنتیکی هم سن یک ماموت ۱۰ هزار ساله است، متولد می شود.

 
بازگشت دایناسورها به زمین
حال با توجه به شکنندگی DNA آیا می توانیم روزی دایناسورها را به زمین باز گردانیم، در فیلم  پارک ژوراسیک می بینیم که دانشمندان موفق می شوند مقداری از خون داخل پشه ای را که از عصر دایناسورها محفوظ مانده بود بیرون بکشند و DNA های دایناسورهای مختلفی را که این پشه از خونشان مکیده بود، استخراج کنند. آنگاه این DNA ها را جداگانه به سول های خالی از DNA قورباغه تزریق کردند و از این طریق توانستند دایناسورها را بازسازی کنند. اما آیا چنین کاری امکان پذیر است؟

مولکول های DNA مولکول های بسیار شکننده ای هستند، یعنی نمی توانند برای مدت زمان طولانی در حیوانات و گیاهان فسیل شده باقی بمانند، از همین رو به نظر می رسد دانشمندان کار سختی پیش رو دارند.
اما گروه دیگری از دانشمندان براستی قصد دارند با ایجاد تغییرات ژنتیکی در جانداران نزدیک به دایناسورها مثل پرندگان که دایناسورهای زنده محسوب می شوند، به گونه ای دیگر از این جانداران دست پیدا کنند. با وجود مورد قبول واقع شدن این نظریه، تلاش دانشمندان هنوز به نتیجه نرسیده است، ایده دیگر این است که دانشمندان توالی ژنوم دایناسورها را بدست آورده و رشته های مورد نیاز و مفقود آن را بازسازی کنند.

در حال حاضر امکان انجام چنین کاری وجود ندارد. دستیابی به توالی ژنوم انسان ۱۳ سال طول کشیده و نتیجه نهایی این توالی چیزی نبود که دانشمندان بتوانند با استناد به آن یک انسان دیگر را شبیه سازی کنند. از این رو بازسازی رشته هایی از ژنوم دایناسورها نیازمند فناوری است که فراتر از توانایی های امروزی انسان است.